หมู่ที่ ๑ ทำความเห็นให้ถูกต้อง
๑. อะเสวะนา จะ พาลานัง : ไม่คบคนพาล
๒. ปัณฑิตานัญจะ เสวะนา : คบบัณฑิต (ผู้มีปัญญา)
๓. ปูชา จะ ปูชะนียะ นัง: บูชาบุคคลที่ควรบูชา
|
หมู่ที่ ๒ มองปัจจัยพื้นฐาน
๔. ปะฎิรูปะเทสะวาโส จะ : อยู่ในถิ่นที่เหมาะสม
๕. ปุพเพ จะ กะตะปุญญะตา : เคยทำบุญมาก่อน
๖. อัตตะสัมมาปะณิธิ : ตั้งตนชอบ
|
หมู่ที่ ๓ รู้งานดีมีวินัย
๗. พาหุสัจจัง จะ : มีความรู้ (พหูสุต)
๘. สิปปัง จะ : ทำงานดี (มีศิลปะ)
๙. วินะโย จะ สุสิกขิโต : มีวินัย
๑๐. สุกาสิตา จะ ยา วาจา : พูดดี (วาจาสุภาษิต)
|
หมู่ที่ ๔ ทำให้ครอบครัวอบอุ่น
๑๑. มาตาปิตุอุปัฎฐานัง : บำรุงบิดามารดา
๑๒. ปุตตะสังคะโห: สงเคราะห์บุตร
๑๓. ทารัสสะ สังคโห : สงเคราะห์ภรรยา (สามี)
๑๔. อะนากุสา จะ กัมมันตา : การงานไม่คั่งค้าง
|
หมู่ที่ ๕ เกื้อหนุนต่อสังคม
๑๕. ทานัง จะ : การให้ (สิ่งของ,อภัย,ความรู้)
๑๖. ธัมมะจะริยา จะ : ประพฤติธรรม
๑๗. ญาตะกานัญจะ สังคะโห : สงเคราะห์ญาติ
๑๘. อะนะวัชชานิ กัมมานิ : ทำงานไม่มีโทษ
|
หมู่ที่๖ ปฏิบัติธรรมะขั้นพื้นฐาน
๑๙. อาระตี วิระตี ปาปา : งดเว้นบาป (ความชั่ว)
๒๐. มัชชะปานา จะ สัญญะโม : สำรวมในการเสพของมึนเมา
๒๑. อัปปะมาโท จะ ธัมเมสุ : ไม่ประมาทในพระธรรม
|
หมู่ที่๗ ปฏิบัติธรรมะขั้นต้น
๒๒. คาระโว จะ : มีความเคารพ
๒๓. นิวาโต จะ : มีความถ่อมตน
๒๔. สันตุฎฐิ จะ : มีความสันโดษ (ความยินดี ในของของตน)
๒๕. กะตัญญุตา : มีความกตัญญู (รู้คุณที่ผู้อื่นทำไว้)
๒๖. กาเลนะ ธัมมัสสะวะนัง : ฟังธรรมตามเวลาที่สมควร
|
หมู่ที่ ๘ ปฏิบัติธรรมะขั้นกลาง
๒๗. ขันติ จะ : มีความอดทน
๒๘. โสวะจัสสสะตา : เป็นคนว่าง่าย
๒๙. สะมะณานัญจะ ทัสสะนัง : เห็นผู้สงบ (สมณะ)
๓๐. กาเลนะ ธัมมะสากัจฉา : สนทนาธรรมตามเวลาที่สมควร
|
หมู่ที่ ๙ ปฏิบัติธรรมะขั้นสูง (ดับกิเลส)
๓๑. ตะโป จะ : พยายามลดละกิเลส
๓๒. พรหมมะจะริยัง จะ : ประพฤติอย่างพรหม(อยู่คนเดียว)
๓๓. อิริยะสัจจานะ ทัสสะนัง : เห็นความจริงที่ประเสริฐ
๓๔. นิพพานะสัจฉิกิริยา จะ : ดับกิเลสภายในใจ
|
หมู่ที่๑๐ รับผลจากการปฏิบัติธรรมะ
๓๕. ผุฎฐัสสะ โลกะธัมเมหิ จิตตัง ยัสสะ นะ กัมปะติ : จิตไม่หวั่นไหวในโลกธรรม
๓๖. อะโสกัง : จิตไม่โศกเศร้า
๓๗. วิริชัง : จิตไม่มีมลทิน
๓๘. เขมัง : จิตสงบ
|