เหตุเกิดที่ จ.นครพนม ณ วัดศรีเทพประดิษฐาราม โดยท่านเจ้าคุณพระเทพสิทธาจารย์ ( จันทร์ เขมิโย ) ท่านเล่าเอาไว้ว่ามีอยู่คืนหนึ่งท่านกำลังทำสมาธิกรรมฐานก็ปรากฏภาพนิมิตขึ้นในสมาธิเป็นภาพของแอ่งน้ำกำลังแห้งมีปลาอยู่หกตัว เป็นปลาหมอ ๓ ตัว ปลาดุก ๓ ตัวกำลังดิ้นรนกระเสิอกกระสนอยู่ท่านจึงกำหนดจิตถามว่าเป็นคู่เวรคู่กรรมมาทวงหนี้เวรกรรมหรือไม่ ปลาเหล่านั้นตอบว่าพวกเราเป็นพระโพธิสัตว์มาเกิดเป็นปลาเพื่อบำเพ็ญบารมีแต่ถูกกระแสกรรมทำให้ถูกนายบุญช่วย สุวรรณทรรภจับมาขังเอาไว้ในตุ่มน้ำในสวนกล้วยติดหลังวัดตอนนี้น้ำกำลังแห้งถ้าตายก่อนจะหมดโอกาสบำเพ็ญบารมี

   หลวงปู่จึงถามว่าเหตุใดจึงมาปรากฏในข่ายฌานสมาธิของท่านปลาโพธิสัตว์เหล่านั้นตอบว่า พวกเราตั้งจิตอธิษฐานว่าด้วยกุศลผลบุญที่บำเพ็ญเพียรเพื่อปรารถนาพุทธภูมิในอนาคตขอให้เราได้ปรากฏในข่ายฌานของผู้ทรงศีลที่เคยเกื้อกูลกันมาก่อนในอดีตชาติจึงได้มาปรากฏในข่ายวิถีฌานสมาธิของท่าน

   ตอนแรกหลวงปู่คิดว่าเป็นนิมิตมายาจึงอธิษฐานจิตซ้ำว่าถ้าเป็นภาพนิมิตมายาขอให้ดับหายไป ถ้าเป็นนิมิตจริงขอให้ปลาเหล่านี้สวดพระพุทธคุณให้ได้ยินปรากฏว่าเมื่ออธิษฐานเสร็จปลาเหล่านั้นก็พากันสวดสรรเสริญพระพุทธคุณว่า นโมตัสสะ ภควโต อรหโตสัมมาสัมพุทธัสสะ ตัวละ ๓ จบเรียงกันไปจนครบหกตัว ท่านได้ยินดังนั้นจึงรับปากว่าจะช่วย

   รุ่งเช้าท่านออกบิณฑบาตไปจนถึงบ้านของโยมอุปัฏฐากวันนั้นลูกสาวของโยมอุปัฏฐากชื่อเยี่ยมหอมหวลอายุขณะนั้น ๑๐ ขวบเมื่อใส่บาตรแล้วก่อนที่หลวงปู่จะไปบ้านอื่นต่อจึงสั่งเด็กหญิงผู้นั้นว่าตอนสางหลังกินข้าวเสร็จแล้วให้เอาขันน้ำใบใหญ่ๆไปหาท่านที่วัดด้วย

   หลังจากนั้นเด็กหญิงก็เอาขันน้ำไปที่วัดตามที่หลวงปู่สั่งเมื่อไปถึงหลวงปู่ก็สั่งว่าให้เอาน้ำใส่พอประมาณและให้ไปขอปลาหกตัวกับนายบุญช่วย ที่ขังเอาไว้ในตุ่มน้ำในสวนกล้วยติดกับหลังวัดซึ่งเด็กหญิงผู้นี้ก็รู้จักพร้อมกำชับไว้ด้วยว่าไม่ว่าอย่างไรก็ตามต้องเอาปลามาให้ได้

   เมื่อเด็กหญิงไปถึงพบนายบุญช่วยจึงบอกว่าเจ้าคุณปู่ให้มาขอปลาหกตัวเป็นปลาหมอ ๓ ตัวปลาดุก ๓ตัวที่ขังไว้ในสวนกล้วย นายบุญช่วยแปลกใจแต่ก็บอกว่าไม่รู้ว่าปลามีหรือไม่ถ้าไม่มีให้กราบเรียนหลวงปู่ด้วยว่าไม่มีแล้วไปที่สวนกล้วยพอไปถึงกระต๊อบท้ายสวนนายบุญช่วยก็นึกได้ว่าตนเคยไปหาปลาและได้นำมาขังไว้จริงแต่นานแล้วจนลืม จึงอุทานว่าหลวงปู่เก่งจังที่รู้ว่าตนขังปลาไว้จนลืมไปแล้วจึงรีบไปดูที่ตุ่มกลางกอกล้วยปรากฏว่าเห็นปลาอยู่หกตัวตามที่หลวงปู่บอกมาจริงจึงจับปลาใส่ขันให้เด็กหญิงแล้วตามมาจนถึงวัด

   เมื่อพบหลวงปู่จึงบอกว่าหลวงปู่เก่งที่รู้ว่ามีปลาถูกขังจนลืม หลวงปู่บอกว่าท่านไม่เก่งปลาเหล่านี้ต่างหากที่เก่งเพระสามารถส่งกระแสจิตไปขอความช่วยเหลือจากท่านได้โชคยังดีที่ยังไม่ได้เอาไปทำอาหารเพราะจะเดือดร้อนทั้งครอบครัว จากนั้นหลวงปู่ก็ทำน้ำมนต์พรมให้ปลาแล้วอธิษฐานให้ปลานั้นปลอดภัยสามารถบำเพ็ญบารมีต่อได้จนหมดอายุขัยแล้วนำไปปล่อยที่แม่น้ำโขงน่าแปลกคือเมื่อปล่อยปลาลงน้ำแล้วแทนที่มันจะรีบว่ายหนีกลับพากันกระโดดขึ้นเหนือน้ำสามครั้งเหมือนกับจะแสดงการคารวะหลวงปู่จากนั้นก็พากันว่ายน้ำหายไป

   เรื่องนี้จัดว่าเป็นเรื่องแปลกเรื่องหนึ่งแสดงให้เห็นว่าการมาเกิดเพื่อบำเพ็ญบารมีนี้มีจริงแท้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อเกือบ ๗๐ ปีมาแล้ว ขณะนี้หลวงปู่ก็ล่วงลับดับขันธ์ไปนานแล้วเด็กหญิงเยี่ยมก็คงจะเป็นคุณย่า คุณยายไปแล้ว ถ้าใครไป จ.นครพนม ก็อย่าลืมแวะไปกราบนมัสการรูปปั้นของหลวงปู่ที่วัดศรีเทพประดิษฐาราม อ.เมืองเพื่อเป็นสิริมงคลแก่ตนเองด้วย