นางผู้มีใจเหี้ยมโหด

   ในสมัยหนึ่งได้มีนางผู้ทำความชั่วช้ามิได้เกรงกลัวต่อปาบกรรมจะลงโทษนรกจะกินหัวนางได้ทรยศต่อสามีผู้มีจงรักและซื่อสัตย์

   สตรีนางนี้ได้ลอบเป็นชู้กับน้องชายสามีมานานปีกลัวความลับจะเปิดเผยจึงบอกชายชู้ว่า ถ้าพี่ชายท่านจับได้ว่าเราเป็นชู้กัน ชื่อเสียงก็จะเสียหาย ทางที่ดีขอให้ฆ่าพี่ชายเสียเถิด น้องชายเชื่อ จึงวางแผนฆ่าพี่ชายเสีย

   พี่ชายนั้น เนื่องจากมีความรักภรรยามาก จึงไปเกิดเป็นจิ้งจก เมื่อนางยืนก็ดี นั้งก็ดี จิ้งจกนั้นตกลงมายังเธอเสมอ นางกลัวและรังเกียดจึงสั่งให้ฆ่าจิ้งจกเสีย ชายผู้น่าสงสารเมื่อตายจากจิ้งจกก็ไปเกิดเป็นลูกหมาในบ้านของนาง ด้วยความรักความเสน่ห์ในตัวนางมิเสื่อมคลาย เจ้าลูกหมาน้อยนั้นจะติดสอยห้อยตามนายหญิงไปไหนต่อไหนเป็นประจำ จนประชาชนพูดล้อนางว่า “ แม่นายพราน วันนี้จะออกล่าเนื้อที่ไหน ”

   นายอายผู้คนมาก จึงฆ่าลูกหมาผู้น่าสงสารนั้นเสีย เมื่อลูกหมานั้นตายแล้วไปเกิดเป็นลูกวัวน้อยและก็เช่นเคย ลูกวัวน้อยจะคอยติดตามนายหญิงไปไหนต่อไหนเสมอไม่ยอมห่างนาง จนถูกผู้คนล้อว่า “ แม่โคบาล จะหาวัวฝูงวัวไปไหน”

   นางเกิดความละอาย จึงฆ่าลูกวัวตัวนั้นเสีย คราวนี้ลูกวัวไปเกิดเป็นบุตรผู้ระลึกชาติได้ของนาง บุตรคนนี้มีความรักเกลียดผู้เป็นแม่มาก ไม่ยอมให้แม่แตะต้องตัว ตั้งแต่รู้ความ ถ้านางถูกแตะต้องตัวเมื่อใด เด็กจะร้องไห้ไม่ยอมหยุด ผู้เป็นยายจึงต้องเอาไปเลี้ยงดูแทน นางผู้เป็นแม่มีความโศกเศร้าเสียใจเป็นอันมากที่บุตรของนางนั้นไม่ยอมเข้าใกล้และไม่ยอมเรียกนางว่าแม่..

   เมื่อกุมารนั้นเติบโตขึ้น ผู้เป็นยายมีความสงสัยเรื่องนี้จึงได้ถามกุมารน้อย จึงได้เล่าความข้างต้นให้ผู้เป็นยายฟัง ว่านางคนนี้มิใช่แม่ของตนหากแต่เป็นศัตรู ที่ได้จองกรรมจองเวรฆ่าเขามาหลายชาติติดต่อกันแล้ว ยายได้ฟังดังนั้นก็ให้สลดใจเป็นยิ่งนัก จึงได้พากุมารนั้นออกจากบ้านและได้ไปบวชในพระพุทธศาสนาไม่ช้าไม่นาน ก็ได้บรรลุพระอรหัต